Kitap hakkında: yıl / Bir kadın bir sandalyede oturuyordu, uzanıyordu. Uzun maun rengi saçlar, Vallencourt'unkiyle aynı üniforma ceketinin omuzlarına yayılmıştı. Etrafını saran monitörlerin parlak halesi, yüzüne gizemli bir ifade kazandırdı, onu kontrol odasının alacakaranlığından çekip yeni, alışılmadık gölgeler yarattı. Kadının boğazı kesildi. Ceket ve pantolon, üzerlerine yoğun bir şekilde sıçrayan kandan dolayı kararmıştı. Yüzdeki damlalar donmuş, cam gibi gözlerden akan yaşlara benziyordu. Boynu kanlı bir haldeydi: Başının omuzlarına dayanması bile şaşırtıcıydı. Midesi bulanıyordu. Bu çok tanıdık bir duyguydu. Satürn Hegemonyasında ateşli silahlara (bırakın kinetik olanları) bile özgürce sahip olma imkanı yoktur. Sonuç olarak cinayetlerin yüzde yetmişi bıçaklı silahlarla işleniyor. Bahçe serserilerinin her kızının kendini Julie d'Aubigny sandığı Titan-Orbital'de bu oran yüze yakın. Keskin silahların açtığı çok sayıda yara gördüm. Durum böyle değildi. Hiçbir bıçak ya da satır bu tür yaralara neden olamazdı: Cesedin boynu sanki katil elektrikli testere kullanmış gibi görünüyordu. Veya bir seçenek olarak bir titreşim bıçağı... Yani önümüzde bir dedektif var. Ve bu konuda ilginç bir dedektif. Bilgilerin ve olay örgüsünün sunumu, iyi bir polisiye hikayede ve ortamda tam olarak olması gerektiği gibidir. Ayrıntılı olarak, en talepkar okuyucunun, hatta bu tür kurgulardan hâlâ uzak duran birinin bile ilgisini çekebilir. Cinsiyet meselesi özel olarak anılmayı hak ediyor; her şey berbat. (Acaba bu konuda okuyucuların osurukları yanacak mı?) Referanslar, Paskalya yumurtaları, küçük şeyler, atasözleri, deyimler, daha bir sürü saçmalık. Burada birçoğu var ve yazarın ihtiyaç duyduğu atmosferi yaratmak için buna çok çaba ve zaman harcadığı açık..